Hendrik Conscience / zijn persoon en zijn werk

et met de stemming van den held te doen harmonieeren, of omgekeerd den held in de bijzondere en momentane s

nd, herdacht ik het verleden, het zynde en het komende lot myns vaderlands." In een latere novelle loopt een meisje haar vreugde om het leven uit te zingen: "Ook het goede meisje geraekte zonder het te wete

een bloemenweide, daar in een rivier of in een hemelhoek, zich uitvieren. Proza kan minutieus bij elke kleinigheid verwijlen, en toch door de indeeling van zijn zinnen, de ordonnantie van de denkbeelden, de hoofdzakelijke schoonheden onderlijn

attelijk voorgesteld, we treffen reeds in den "Leeuw van Vlaenderen" goede beelden: "De lucht was met zulk een zuiver blauw gekleurd, dat het oog har

verwyderd,-evenwel sloeg de regen nog met geweld in de bladeren der boomen." Even natuurlijk als het loover om de takken staat, worden voor ons de boomen

851): "de statige eiken ontplooien hun laet gebladerte, de alpenrooze sta

oeder Job" (1856), wanneer geen rekening wordt gehouden met onjuiste woord

en. Langs den anderen kant was de achterhof afgesloten door de eigentlyke Brouwery met hare bergplaetsen, waerby eene hooge pomp stond om het water uit den bornput in de ketels te verheffen. Een weinig verder, veldewaerts in, tusschen velerlei bloeijende heesters en sierlyke gebosschen, verhief

en weleens onderbrak hy zynen arbeid, als hadde een aengrypende gedachte hem weggerukt. Dan bleef hy met het oog op de houten goot gerigt,-waerin het water bruisend

e hy dien dag hersteld of gezuiverd had, naer de poort der brouw

chen het loover van den huiswyngaerd tintelde, er heerschte eene ongewoone en droeve stilte, slechts

t, met liefde, een hoek

e innige bede murmelde, scheen overgoten met purper en met goud; haer omringde eene wolk van zoete frissche geuren, die uit al het gebloemte in verkwikkende walmen zich verhiev