Hendrik Conscience / zijn persoon en zijn werk

822, een eigenaardig plan opvatte. Hij verliet de stad en huurde, op tien minuten afstands van de wallen, een veld waarop hij een huisje b

likken maakte hij teekeningen met de pen of schilderde figuren op glas. Dikwijls was hij voor zijn zaak afwezi

hun vader, waarvan Hendrik later met liefderijke woorden getuigde: dat hij "liefst des avonds, ja, soms tot middernacht, tusschen (hen) beiden in de duisternis op een bank zat." "Dan toonde hij ons de sterren en planeten, en leerde ons de namen der hemelteekens noemen. A

gewoonlijk lan

jheid woonde en den kleinen jongen meermaals met kruiden en diertjes had in de hand gezien. Het gesprek werd dikwijls daarna hervat. De grijsaard was een gewezen priester van de St. Jacobskerk te Antwerpen, die in den patriottentijd om zijn hervormingsgezindheid moeili

d. Die heette Jan de Laet. Zijn ouders waren begoed en hadden een landhuis tegen de stad. Dagelijks liep h

hij vijftien jaar oud en ik twaalf, maar wij waren omtrent even groot en sterk." Zijn jongere broer integendeel was goed ontwikkeld, en uiterlijk vol kracht en leve

moeibaar zwemmer, een energiek roeier, en weinige schippers konden als hij, op de Schelde, een zeilboot voeren. Maar wat hem boven allen onderscheidde

omstandig zijn pa

res du bourdon, différents de taille, de forme, de stries et de couleurs. D'aucuns, tout le monde savait cela, habitent sous les bosquets, d'autres logent dans les hautes herbes, d'autres préfèrent presque à fleur de terre la mousse courte et

rait dresser à la chasse du bourdon et puis faire avec ce nouveau chien d'arrêt des excursions dans les bois, dans les bruyères, dans les polders, terrains demeurés inconnus jusqu'ores aux jeunes amateurs du sport. L'essai réussit à merveille et notre aspirant naturaliste, au grand étonnement de s

hem ontwikkelde. De gespaarde penningen dienen om boeken te koopen over natuurkunde, chemie en plantenkunde. Met wat oude boeken van vaders zolder, overblijfsels van

den morgen hield hij zich vroolijk bezig met het onkruid uit zijn bloemperken te wieden. "Velerlei waren de gewassen die de natuur op deze belommer

algemeen bekend, verschillend door grootte, vorm, strepen en kleur. Sommige-dat wist iedereen-leefden onder de struiken, andere tusschen de hooge kruiden, nog andere, vlak bij den grond, in

ullend en overvloedig haar. Men zou hem kunnen africhten op de hommeljacht en tochten maken in de bosschen, in de heide, in de polders, waar de jonge sportmen vroeger nooit kwamen. De proef gelukte uitstekend en tot verwondering van zijn kameraden had onze