Het portret van Dorian Gray

bewegelijk en wachtte af. Dorian stak een cigarette op, ging voor den spiegel staan en wierp een blik er in. Hij kon zoo juist de we?rkaatsing van Vi

enmaker te gaan en hem te vragen twee knechts te zenden. Het scheen hem toe, dat toen de kne

ouderwetsche katoenen mitaines over de gerimpelde handen, de

vol stof. Ik moet ze eerst schoonmaken en opruimen vóór u

md te worden, Leaf. Gee

pinnewebben. Het is in geen vijf jaar open gew

ing van zijn grootvader. Hij ha

e hij. Ik wil ze maar eens zien,

an haar sleutelbos. Hier is de sleutel. Ik zal hem dadelijk van den ring afdoen. Maar

geduldig. Dank je wel, L

kken en had het erg druk over e

doen mocht wat ze wo?. Zij verlie

den. Ja, dat was uitstekend geschikt om dat nare ding me? te dekken. Het had wellicht al vaak gediend als lijkkleed voor dooden. Nu zo? het iets verbergen, dat een bederf in zichzelve had, erger nog dan het bederf van den dood; iets, dat tot gruwel zo? ontbinden, maar toch noo

Basil had hem kunnen redden. Maar het was nu te laat. Het verleden kon altijd uitgewischt worden door berouw, zelfopoffering of ... vergeten. Maar de toekomst was onvermijdelijk. Er waren passies in hem, die zich geweldigen uitweg zouden banen, droomen, die de schimmen van zonde tot werkelijkheid zouden maken. Hij lichtte van de bank het groote purpergouden weefsel, en nam het me? achter het scherm. Was het gezicht op het doek nog slechter dan vroeger? Het scheen hem hetzelfde toe, maar zijn afschuw ervan was intenser geworden.

i zijn daa

oogenblikken kwijt moest zijn. Hij mocht

h voor zijn schrijftafel, krabbelde een briefje aan Lord Henry, vroeg hem wat lectuur te zend

hij, het briefje reikend: en la

mannetje met rosse knevels, wiens bewondering voor de kunst aanmerkelijk gekalmeerd was door de ingekankerde geldeloosheid der artisten, waarme? hij te doen had. In den regel verliet hij nooit

de vrijheid te nemen zelf bij u te komen. Ik heb juist een pracht van een lijst op een verkooping gekocht. O

te zien, hoewel ik op het oogenblik niet veel doe aan kerkelijke kunst. Maar vandaag wo? ik alleen maar een

. Ik ben zeer blij u van dienst te k

t u het met kleed en al, zooals het nu is plaatsen? Ik

met zijn helper de schilderij van de lange koperen kettingen, waaraa

gen. Of misschien is het beter, dat u vooruit gaat. Het is heelemaal op de

ret kolossaal gemaakt en nu en dan moest Dorian zelve een handje me?helpen om het gevaarte te besturen, trots het

nnetje, toen zij boven aan de trap kwamen. E

rkapte vogels op de geharnasde polsen, voorbij reed. Hoe goed herinnerde hij zich alles nog. Oogenblik na oogenblik zijner eenzame kinderjaren kwam we?r bij hem op, terwijl hij rondzag. Hij zag de reinheid van zijn jongensleven we?r voor zich en het was hem verschrikkelijk, dat juist hier dat noodlottig portret verborgen moest worden. Hoe weinig had hij in die afgestorven dagen kunnen vermoeden, wat hem nog te wachten stond. Maar er was in het geheele huis geen andere plaats zoo veilig als deze, voor onbescheiden blikken. Hij had den sleutel en niemand kon er binnen. Onder het purperen lijkkleed kon dat gelaat vrij verdierlijken, bezoedeld en onteerd worden. Wat deed het er toe? Niemand zo? het zien. Hijzelve ook niet. Waarom zo? hij die afschuwelijke ontbinding zijner ziel gadeslaan? Hij behield zijn jeugd, dat was hem genoeg. En buitendien, zo? het niet kunnen, dat zijn karakter zich veredelde? Er was geen reden, waarom de toekomst zoo vol schande zo? zijn.

mo?, zich omkeerend. Het spijt mij, dat ik u

Gray, antwoordde de lijsten maker, die nog

s het goed. Ik wil het niet ophangen.

unstwerk eens

n ont

lde zich klaar op hem te springen, hem op den grond te gooien, als hij maar een vi

u te doen. Ik dank u voor de

elde de trap af, gevolgd door zijn knecht, die terug opzag naar Dorian, met een blik van verleg

kelijk terug. Zo? hij die mannen in de gang ontmoet, hen uitgehoord hebben wat ze gedaan hadden? Hij zo? natuurlijk de schilderij missen, had ze zeker al gemist, terwijl hij het theeblad binnenbracht. Het scherm was nog niet geplaatst en er was eene le?gte aan den muur. Als Victor 's nachts eens naar boven sloop en de deur van de kamer trachtte open te breken? Het was ellendig een spion in huis te hebben. Hij had gehoord van rijke lui, die hun geheele leven waren lastig gevallen, omdat de knecht een brief geleze

wing van e

t Royal Theatre, Holborn. De uitspraak was dat de dood door een ongeluk was teweeggebracht. Groot medelijden werd aan den dag gelegd voor de

En wat maakt leelijkheid de dingen toch hinderlijk waar. Hij was ontstemd, dat Lord Henry hem dat bericht gezonden had. En het was he

kon het schelen. Wat had Dorian Gray te maken met den dood van Sybil Vane?

en, die in zilver werken; het deeltje opnemend, wierp hij zich in een fauteuil en begon de bladen om te slaan. Spoedig was hij er in verdiept. Het was het vreemdste boek, dat hij ooit gelezen had. Het was of

ol argot en archa?sme, technische uitdrukkingen en overladen beelden, die enkelen van de beste der Fransche symbolisten kenmerkt. Er waren metaforen, fantastisch als orchidee?n en even subtiel van kleur. Het leven der zinnen werd beschreven in termen van mystieke wijsbegeerte. Men wist soms niet of men las van de spiritueele extazes van een middeneeuwschen heilige of van de sombere biecht van een modern zondaar. Het was een boek

te schijnsel, tot hij niet meer lezen kon. Toen, nadat zijn knecht hem eenige malen had gewaarschuwd, dat het al laat was, st

e club was, waar hij Lord Henry vond z

aarlijk jouw schuld. Je boek hield mij zo

het mooi zo? vinden, antwo

d, Harry; ik zei, dat

n groot ve

t? fluisterde Lord Henry.