Het portret van Dorian Gray

nden morgen aan het o

d binne

lgd worden. Je hadt mij toch wel kunnen telegrafeeren, om bij je te komen, toen je het hoorde. Ik las het bij toeval in een vel van de Globe, die ik in de club opnam. Ik kwam toen direct hier, en was wanhopig je niet te vinden. Ik kan je niet zeggen hoe ellendig ik ben onder die geschiedenis. Ik begrijp wat je lijden moet. Maar wa

maal Lady Gwendolen, Harry's zuster. We zaten in haar loge. Ze is allerliefst, en Patti zingt goddelijk. En spreek nu niet over akelige dingen. Als je maar niet over de dingen spreekt, is het net alsof ze niet gebeurd zijn. Ik m

rwijl Sybil Vane dood lag in een treurig kamertje? Je kan me vertellen van andere vrouwen, die allerliefst waren

vliegend. Je moet er niet meer over spreken. Wat gedaa

isteren he

een te zetten. Een man, die meester is over zichzelf, kan even gemakkelijk een einde maken aan een verdriet als een gen

m pozeeren voor zijn portret. Maar toen was je eenvoudig, natuurlijk en hartelijk. Je was het onbedorvenste schepsel van de wereld. Nu wee

er bleef hij een oogenblik staan kijken in d

asil, sprak hij ten laatste, meer dan a

u wel voor ges

t je wilt. Wat w

dien ik vroeger schilde

em de hand op den schouder. Je komt te laat. Toen ik gist

Is dat zeker? riep Hallward,

toch niet, dat het e

k deed zi

org het gelaa

mompelde hij, en een

iet. Toen ging het voorbij. Ik kan een emotie niet repeteeren. Dat kunnen alleen sentimenteele menschen. En je bent gruwelijk onrechtvaardig, Basil. Je komt hier om mij te troosten. Nu, dat is heel lief van je. Je vindt me al getroost, en je bent woedend. Dat is toch niet erg sympathiek. Je herinnert me aan een verhaal van Harry, over een zekeren filantroop, die twintig jaar lang ijverde tegen een onrechtvaardige wet of zoo iets; ik ben vergeten wat het precies was. Eindelijk kreeg hij zijn zin en toen was hij verschrikkelijk teleurgesteld. Hij had totaal niets meer te doen, verveelde zich half dood en werd de hevigste menschenhater. Buitendien Basil, als je me werkelijk wilt troosten, dan moest je mij helpen te vergeten wat er gebeurd is, of het te beschouwen uit een artistiek oogpunt. Was het niet Grautier, die altijd schreef over "la consolation des arts"? Ik herinner me dat eens gelezen te hebben in een klein perkamenten boekje in je atelier. Wel, ik ben nu niet als die jongen, waar je me? in Marlow geweest ben, die jongen, die altijd zei, dat geel satijn hem kon troosten in alle mis?r

motief in zijne kunst geweest. Hij had het hart niet hem nog meer verwijtingen te doen. En misschien was

meer met je spreken over die treurige geschiedenis. Ik hoop alleen, dat je naam

edenheid kwam er over zijn gelaat bij het woord

n naam niet,

zij to

sgierig was hoe ik heette, maar dat zij altijd antwoordde, dat mijn naam was: de "Tooverprins". Dat was lief van haar. Je moet mij een s

eizier me? kan doen. Maar je moet zelf nog eens vo

zeeren, Basil. Dat is onmogeli

er staard

at scherm er voor getrokken? Laat mij het zien. Het is het beste wat ik ooit deed. Toe, neem het scherm weg, Dorian.

ik hem mijn kamer laat arrangeeren. Hij maakt soms een bouquet voor mij,

t, kerel. Het is een pr

j het e

kreet van angst ontsnapte aan Dorian Gray's lippe

bleek; je mag het niet

eent het niet! Waarom zo? ik het

je spreek zoolang ik leef. Ik meen het in vollen ernst. Ik geef je geen uitlegging, en ik verzoek je er

Hij had hem nooit zoo gezien. De jongen was doodsbleek van drift. Zijne handen waren gebald

or

eek

omkeerend, ging hij voor het raam staan. Maar het is allerdolst, dat ik mijn eigen werk niet zien mag; vooral omdat ik het

oop over hem. Zo? zijn geheim aan de wereld overgeleverd worden. Zouden de menschen de mysteries va

rue de S?ze; de eerste week van October wordt ze geopend. Het portret zal hoogstens een maand weg zijn. Zoo lang kan je het toch wel mi

d. Daar spikkelden zich druppels zweet. Hij voelde dat

ebben evenveel grillen en nukken als anderen. Het eenige onderscheid is, dat jullie grillen erg onbeduidend zijn. Je bent toch niet vergeten, dat

ad; "als je iets curieus" wilt hooren, moet je Basil vragen waarom hij je portret niet wil expozeeren. Hij heef

; wij hebben elk een geheim. Zeg mij het jouwe en jij zult het mijne wete

verde in we?rwi

zo? ik kunnen verdragen. Wil je, dat ik nooit meer je portret zien zal, het is goed. Ik heb jou altijd om naar te kijken. Wil je

j vertellen, drong Dorian Gr

righeid was in de plaats gekomen. Hij was be

. En antwoord mij op één vraag. Heb je in het portret iets opgemerkt, iets dat je missch

llende handen aan de armen van zijn stoel vast;

derd als Paris in een sierlijk harnas en als Adonis in een jagersvel met blinkende speer. Gekroond met zware lotosbloesems heb je gezeten vóór op de bark van Adrianus, starenden over den groenen, woeligen Nijl. Je hadt gebogen over den stillen vijver in een Grieksch woud en in het vlakke zilver van het water je eigen schoonheid bewonderd. En het was geweest wat kunst altijd zijn moest, onbewust, ideaal en ver af. Eens,-het was een dag van noodlot, denk ik nu wel,-besloot ik een portret van je te maken, zooals je werkelijk bent, niet in een kostuum uit doode eeuwen, maar in je eigen kle?ren en in je eigen tijd. Of het kwam door het realisme van de methode of door zuivere bewondering van je wezen; zoo zonder sluier aan mij geopenbaard, ik kan het niet zeggen, maar ik weet, terwijl ik er aan werkte, scheen ieder vliesje, ieder vlokje kleur mijn geheim te openbaren. Ik werd bang, dat vreemden mijn aanbidding er in zouden zien. Ik voelde, Dorian, dat ik te veel van mezelven er in had gelegd. Toen nam ik mij vast voor het portret nooit te expozeeren. Je was een beetje boos, maar je begreep toen ook niet wat het voor mij was. Harry, wi

or den schilder, die hem deze vreemde biecht had afgelegd, en hij vroeg zichzelven af, of hij ook eens zóó overheerscht zo? worden door het wezen van een vriend. Lord Henry bezat de charme van zeer gevaarlijk te zijn.

d, dat je dit in het portret zo? opgemerk

twoordde hij, iets, da

het nu e

chudde h

Basil. Ik zo? je onmogelijk vo

anderen ke

oo

invloed op mijn kunst gehad heeft. Wat ik ooit goed deed, heb ik aan jou te dank

? Eenvoudig, dat je mij te veel bewond

het of er iets uit mij weg is. Misschien moest een

iecht, die mij

toch niets anders in het portret gezien, we

je moet niet zoo van aanbidden spreken. Wij z

mmers, sprak de

zijn avonden met onmogelijke dingen te doen. Zoo een leven wil ik ook leiden. Maar toch geloof

eens voor

ogel

leven als artist doo

twee idealen.

pozeeren. Er is iets noodlottigs in een portret. Het heeft een leve

u, adieu. Het spijt me, dat ik het portret nog niet eens zien kan. Maar er

oeval gedrongen was in het geheim van zijn vriend. Hoe vele dingen maakte die vreemde biecht hem nu niet duidelijk! Die dwaze buien van jaloezie, zijne hartstochtelijke toewijding, zijne buitensp

et we?r zoo aan ontdekking blootgesteld worden. Het was dom van hem het ding la