Het portret van Dorian Gray

Gray lag in een fauteu

y's huis

e dief van den tijd is. De jongen zag er wat gemelijk uit, terwijl hij met lustelooze vingers b

ouis XIV klok verveelde hem. Een paar

j buiten een stap e

aat, Harry, s

y niet is, Mr. Gray, an

e zich om

on, ik

zal mijzelve maar voorstellen. Ik ken u heel goed door uw

ien, La

En ik zag u laatst

ind ontworpen en in een stormwind aangedaan te zijn. Zij was gewoonlijk verliefd op iemand en daar hare passies nooit beantwoord werden, had zij al hare illuzies be

hengrin, Lady H

st van Wagners muziek. Die klinkt zoo hard, dat je altijd door

we?r over hare dunne lippen en hare vingers

chte en schud

k nooit onder muziek, tenminste onder goede muziek. Wanneer men slec

dat ze vreemdelingen zijn. Dat zijn ze toch allemaal, niet waar? Zelfs zij, die in Engeland geboren zijn, worden vreemdeling na een poosje, niet waar? Het is erg knap van hen, een heel compliment aan de kunst. Het wordt daardoor ook heel cosmopolitisch, vindt u niet? U is nooit op een van mijn soirées geweest, niet waar Mr. Gray. Maar u moet bepaald eens komen. Orchidee?n zijn me te duur, maar ik sp

Henry, de sikkels zijner donkere wenkbrauwen optrekkend en

oud brokaat in Wardour Street en ik moest wel een uur bieden en loven. Te

g lachje. Ik heb beloofd met de Hertogin te gaan rijden. Goeden dag, Mr. Gray. Adieu Harry. J

e, met iets van een paradijsvogel, die een nacht in den regen heeft gestaan, een geur van

t geel haar, Dorian, zei

aa

zoo sentim

el van sentime

uit mo?heid en vrouwen uit nieuwsgi

ben veel te verliefd. Dat is een van je aforismen. I

kkige? vroeg Lord

ray met een kleur. Lord He

een bana

, zo? je dat nie

e i

et Syb

t geh

ehoord. Maar eens zal ze beroem

jn het decoratieve geslacht. Ze hebben nooit veel bizon

ar

vrouwen zijn heel nuttig. Als je een reputatie van soliditeit wilt maken, heb je er maar een aan het souper te brengen. De andere vrouwen zijn allerliefst, maar ze hebben één fout. Ze verven zich om er jong uit te zie

en, waar je me? praten kan, en twee ervan kan je niet in fatsoenlijk ge

je maakt

maar niet aan. Hoe

e we

heb je ha

dat ons grijs, wijd Londen met zijn duizenden menschen, en zijn schitterende zonden, zooals je het eens noemde, iets voor mij in petto had. Ik dacht me duizend dingen. Het gevaar alleen al gaf me een gevoel van heerlijkheid. Ik herinnerde mij wat je den eersten wonderen avond, toen wij samen dineerden, gezegd had: omtrent het zoeken naar schoonheid als naar het werkelijke geheim van het leven. Ik weet niet wat ik verwachtte, maar ik ging uit en dwa

mij zag en hij nam zijn hoed af met

inder dan een pond voor de loge. Tot op het huidige oogenblik weet ik niet, waarom ik zoo deed, en toch, als ik het niet gedaan had, mi

n je leven. Ze zullen altijd van je houden en jij zal altijd verliefd zijn, om verliefd te zijn. Een grande passion is het privilege van menschen, die nie

zoo klein voel?

of juist, dat

meen

mis aan verbeelding. Getrouwheid is voor het gevoelsleven, wat conservatisme is voor het verstandsleven; niets dan de bekentenis van onmacht. Trouw, dat moet ik toch eens analyzeeren ...

ts dan engeltjes en horens van overvloed, als een bruiloftskaart van de derde soort. De galerij en de pit waren zoo goed als vol, maar de twee rijen vuile stalles waren heelemaa

ijn als in de gulden dag

k begon me af te vragen, wat ik in godsnaam doen zo?, t

oe langer ik leef, Dorian, hoe duidelijker ik voel, dat wat genoeg was voor onze voorvaders, ni

leven gezien had. Je hebt me eens gezegd, dat pathos je ongevoelig liet, maar dat schoonheid, niets dan schoonheid, je tot tranen kon roeren. Nu Harry, ik kan je zeggen, dat ik dit kind nauwlijks kon zien door den nevel, dien ik voor mijn oogen had. En haar stem-ik heb nooit zoo een stem gehoord. Zij klonk eerst heel zacht met diepe volle tonen, die je ieder apart scheen te hooren. Toen klonk zij wat harder en het werd als een fluit of een hobo, in de verte. In de tuin-sc?ne hoorde je de trillende extaze van nachtegalen, als zij 's morgens heel vroeg zingen. Later waren er momenten, dat je de wilde passie van violen in heur stem hoorde. Je weet zelf hoe een stem je aan kan doen. Jouw stem en die van Sibyl Vane zijn twee dingen, die ik nooit zal vergeten. Als ik mijn oogen sluit, hoor ik ze, en ze zeggen ieder iets verschillends. Ik weet niet welke ik volgen moet. Waarom zo? ik niet van haar houden!-Harry, ik heb haar lief. Zij is alles voor mij.-Avond aan avond zie ik haar spelen.-Den eenen avond is zij Rosalind en den volgenden Imoge

p zooveel verlief

wezens met geverfd haa

en geverfde gezichten. Zij hebben s

e niet verteld ha

Dorian. Je heele leven zal je

Je hebt zulk een vreemden invloed op me. Als ik ooit een m

an. Maar ik dank je in ieder geval voor je compliment. En zeg me eens-geef me e

loeiende wangen, s

ybil Vane

zijne stem. Maar waarom ben je daar boos om? Ze zal toch eens van jou zijn. Als men verliefd is, begint men zichzelven voor d

mij achter de schermen te brengen en aan haar voor te stellen. Ik was woedend op hem en antwoordde, dat Juliet al eeuwen dood was en dat haar lijk in

wondert

ik er nooit één las. Toen scheen hij erg teleurgesteld en vertelde me, dat

Maar aan den anderen kant geloo

nkte. Den volgenden dag was ik natuurlijk we?r op dezelfde plaats. Toen hij mij zag, boog hij heel diep en verzekerde me, dat ik een machtig beschermer van de kunst was. Hij was een brutale kerel, maar hij had een pa

bankroet, omdat ze te veel hebben gezet op het proza van het leven. Je te ru?ne

egooid, en zij had me aangezien: tenminste,-dat verbeeldde ik me. De oude jood drong we?r aan. Hij scheen besloten mi

at vind

Harry,

r vertellen. Nu wo? ik graag

st van haar talent. Ik geloof, dat we beiden nogal zenuwachtig waren. De oude jood stond te grinniken in de deur van den muffen foyer en hield hoogdravende redeneeringen over ons beiden, terwijl wij als

n prins. Ik zal u P

n, Miss Sybil kan goe

t niets van het leven. Ze woont met haar moeder, een verlepte vrouw, die Lady Capulet speel

t me akelig, murmelde Lord He

denis vertellen, maar ik zei

tijd ontzettend veel vulgaire in

ndaan komt. Van haar hoofdje tot haar voetjes is zij volmaakt hemelsch. Ie

eert. Ik dacht, dat je iets heel interessants om handen had. D

amen, en ik ben heel dikwijls naar de opera geweest met

ijd verschri

smacht naar haar tegenwoordigheid en als ik denk aan de wondere ziel, ve

ch wel met me dineere

udde he

mogen, antwoordde h

is zij Sy

oo

licite

aken, dat zij mij ook lief krijgt. Jij, die alle geheimen van het leven kent, zeg me hoe ik Sybil Vane daartoe moet betooveren. Ik wil Romeo jaloersch maken. Ik wil, dat al haar minnaars,

op en ne?r. Koortsig rood gloeide op

j in het atelier van Basil Hallward ontmoet had. Zijne natuur had zich ontwikkeld als eene bloem en dro

te doen? vroeg Lo

moeten wij haar uit de handen van dien jood zien te krijgen. Zij is aan hem verbonden voor drie jaar, tenminste twee jaar en acht maanden. Ik zal hem natuurlijk wat

gelijk, mijn

or kunst, maar zij is een persoonlijkheid, en je hebt mij dikwijls gezegd,

eer zulle

Dinsdag. Laat ons het op morgen

n de Bristol, en ik

n. We moeten er zijn vóór het gordijn opgaat. Je moe

je een Engelsch romannetje leest. Laten we dan zeven uur zeggen. Welk fatsoenlijk me

lven ontworpen, en hoewel ik wel een beetje jaloersch ben van dat portret, dat een heele maand jonger is dan ik, moet ik bekennen, dat het mij toch aangenaam aand

nry gli

e geven, wat ze zelf het meest noodig hebb

e vent, maar voor mij

jou ken, Harry, heb

de artisten bestaan alleen in hetgeen zij voortbrengen, en zijn dus bijgevolg alleronbeduidenst als mensch. Een groot dichter, een werkelijk groot dichter is het meest proza?sche van alle schepsels. Maar mindere dichters zijn allercharmantst. Hoe slechter hun rijm is,

rian Gray. Het zal wel, als jij het zegt. V

lven te ontleden, zooals hij nu eindigde met anderen te ontleden. Alleen het leven van de ziel scheen hem de moeite van uitpluizen waard. Daarbij kon niets vergeleken worden. Bij het bestudeeren van het leven, met zijn vreemd dooreengewarrel van smart en geluk, kon men zich het gelaat niet bedekken met een masker van glas, kon men niet beletten, dat mist kroop over de hersenen en de verbeelding troebel maakte met monsteridee?n en wanschapen droomen. Er bestonden zulke subtiele vergiften, dat men ze, tot walgens toe, moest gebru

edeelte zijne eigen schepping. Hij had hem vroeg rijp gemaakt. Dat was reeds iets. Gewone menschen wachten tot het leven zijne geheimen aan hen openbaart, maar enkelen, den uitverkorenen, worden de mysteries van het leven geopenbaard, nog vóór de sluier is weggetrokken. Soms was dit het effect der kunst, en voor

aliteit. De zinnen konden zich verfijnen en het intellect kon verbeestelijken. Wie kon zeggen waar het impulsie van het vleesch eindigde, waar de impulsie van de ziel begon? Hoe kleingeestig waren de tegenstrijdige beschrijvingen van psychologen. En toch, hoe moeilijk was het te kiezen tusschen de verschillende richtingen. Was de ziel slechts eene schim, die spookte in een huis vol zonden? Of was het lichaam waarlijk eene verpersoonlijking van de ziel, zooals Giordano Bruno beweert. De scheiding van geest en materie was een geheim, evenals de eenwording van geest en materie een geheim was. Hij vroeg zich af of de psychologie ooit zo? opgevoerd worden tot zulk eene absolute wetenschap, dat zelfs de kleinste bron van het

een psychologisch verschijnsel van geen kleine beteekenis. Zonder twijfel was er veel nieuwsgierigheid bij in het spel; nieuwsgierigheid en de zucht naar nieuwe sensaties; toch was het geen eenvoudige maar eene zeer ingewikkelde passie. Wat er in school van zuiver zinnelijk instinct der

Het gebeurde dikwijls, dat, als wij dachten op anderen proev

n. Hij stond op en zag op straat. De ondergaande zon had de bovenste ruiten van het huis tegenover gesmeed in vurig goud. De dakpannen glansden als platen gloeiend

tafel in de gang. Hij opende het en zag, dat het van Dorian