De Wonderen van den Antichrist
Gaet
n. Alleen te reizen met donna Elisa, was geweest als te rijden in een wagen, bespannen met gazellen en par
o gingen naar de markt om hem te hooren. Want pater Gondo preekte nooit in de kerk, m
van de bron stond, duidelijk onderscheiden. Hij dacht er telkens aan of het waar kon zijn, dat de monnik onder zijn pij een haren
maar de eene rilling na de andere ging hem door de
eer van den bronrand, ging zitten en steunde zijn gelaat met beide handen. Terwijl de monnik zoo zat, hoorde Gaetano een dof geruisc
én mond. De meesten fluisterden slechts, of prevelden,
tegelijk hetzelf
geheele markt. ?Gezegend zijn uwe lipp
or tranen en ontroering, maar toch was
den zeeschelpen. Dit greep Gaetano vee
zachte prevelen vervulde hem met aandoeni
alle anderen en begon hetzelfde als zij te roepen, maar
shagen. Zij trok Gaetano naar beneden en wilde
nacht stond Gaeta
in een bundeltje, zette zijn hoed op het hoofd en
had, waren Diamante en de Mongibello niets meer voor hem. Alles beteekende
ndien hij nooit bij de bron zou
ee om zich hooren bruisen. Hij moest de wereld ingaan en heremiet op den Etna worden, hij moest in een der groote grotten wonen en leven v
gkomen in de wereld, dan zou hij er uitzi
ls hij nu deed. Dat zou heel iets anders zijn dan in den winkel bij donna Elisa te zitten en
snijden. Dat was heel moeielijk, maar het zou nog veel moeielijker zijn zich zelf tot een h
ts door den winkel gaan om op straat te komen, maar op de laatste trede der trap bleef h
pleegmoeders kamer nog licht brandde. Als zij niet sliep, zou zij hem hooren, wanneer hij de zwar
est zitten werken om hem eten en kleeren te verschaffen. Hij was die
gedachte donna Elisa te berispen. Hoe kon zij toch zoo dom zijn te treuren omdat hij wegliep? Het zou zulk een groote vreu
e donna Elisa trachtte te troosten. 't Was zoo jammer v
Slechts tien jaar zou Gaetano op den berg leven, dan z
gte menschen, evenals pater Gondo nu. En boven de straten zouden vlaggen wapp
unt staan voor hem te knielen. Dat zou echter niet gebeuren, maar hij zou op de knie?n vallen voor
ij geeft mij een zee van vreugde voor een bee
tiger begon te schreien. Hij was slechts bang, dat donna Elisa zou ho
ze hem niet
en, dan indien hij nu van haar ging? En 't was niet alleen donna Elisa, maar Luca
en zijn dan op straat en Gaetano zou op de trap van het raadhuis spre
n op de knie?n zouden vallen en roepe
donna Elisa's winkel blijven wonen. En ze zouden tot hem komen met alle
nte voorbijging, zou hij
eld van fra Gaetano in
etano buigen en hem nooit meer een dommen kleinen m
en Pacifica stonden naar hem te kijken. En Gaetano zat op de trap met zijn
chreiden. ?Hij wilde wegl
t je daar,
a, ik wilde
woordde zoo onbeschroomd, alsof het
gloopen?" rie
den Etna gaan om
m zit je
donna Elisa, ik moe
onde nu hoe be
hart alsof zij vreeselijke sm
u blijven, donna E
gaan. Zie hem aan, Pacifica, zoo ziet een ondankbare
donna Elisa verbaasd deed staan. Zoo hadden al de mannen van haar geslacht zich gedragen. H
nge jaren geleden. Vader en moeder waren zoo arm en we hadden niets te eten en toen ging vader weg om werk te zoeken en hij kwam nooit terug. Moeder en wij kinderen waren op het pu
oofd. Ik volgde haar zoo vlug ik slechts kon. Ik zag hoe moeder struikelde. De bundel dien zij op het hoofd droeg, viel in den stroom, moeder greep er naar en verloor klein zusje. Zij greep naar klein zusje en toen werd groote zus door den stroom meegesleurd. Moeder trachtte haar beiden te grijpen, m
Elisa, ik moe
gaf zich n
t doet mij zoo'n verdriet. Ik kan ni
zei Gaetano. Hij was zoo vroolijk
niet w
dat je op een seminarium kunt kom
dat ge niets begrijpt! Ik zeg u immers, dat ik n
bedacht?" vro
Elisa, ik stond in den winkel en wilde de deur openen, maar kon niet omdat er zooveel grendels voor waren. Ik stond in de duisternis en s
e, en gij mij naar binnen trokt. Ik schopte en schopte en ik sloeg u, omdat ik niet mocht gaan
erd zoo bang, want moeder is immers dood. Maar zi
ugd uit, en ik was gelukkig, o
, waren al de kleine heiligenbeeldjes die ik gesneden
e beelden snijden, Ga
antwoo
d daarmee dien
a Elisa dan nie
" zei
moeder dat zei,
onna Elisa tr
e moeder d
sa stond
et hoofd achter
opdat ik God zou kunnen dienen door schoone beelde