Chasing The Sunset

Province Series #1

Chasing the Sunset

Bukidnon.

Bukidnon is a heart of Mindanao.

Dito nagsimula ang lahat.

Akala ni Khyzer ay puro aklat, notebook at computer lang ang mabubuksan niya sa t'wing nalulungkot siya.

Hindi niya inaasahan na ang manhid at malamig niyang puso ay magbubukas at magmamahal ng isang babae na maraming sekreto. Isang sekreto na nakakubli sa kanyang nakaraan.

Hindi niya inaasahan na magmamahal siya sa isang babaeng walang kasiguraduhan kung mananatili ba ng habang-buhay sa lugar na kanyang kinagisnan.

Hindi siya handa para sa bagay na iyon...

Hindi siya handa na bigla nalang siyang iwan ng isang tao, lalo na't kapag nasasanay na ito sa presensya nito at palagi na niya itong hinahanap-hanap sa bawat segundo ng kanyang buhay.

Ayaw niyang maiwan ng isang tao na natututunan na niyang mahalin at pahalagahan.

"Hoy Khyzer!. Halika rito maganda dito!." Pagtawag ng magandang dilag kay Khyzer, habang iritadong binibitbit ng binata ang basket na punong-puno ng iba't-ibang prutas na binili pa nila kanina sa palengke.

Napakalot si Khyzer sa kanyang buhok at bakas sa kanyang mukha ang pagkairita habang naglalakad at sinusundan ang bawat hakbang ng kaibigan. Para itong bata na hindi sang-ayon sa utos ng ina.

"Teka,sandali lang! Mabigat kasi itong dinadala ko!." Hinihingal na sambit ni Khyzer at humahabol ito sa papalayo na kaibigan.

Maingat niyang ibinitbit ang basket ng prutas na dala nila ni Maeve mula sa palengke kaninang umaga.

Huminto nang saglit si Khyzer upang huminga ng malalim at ikalma ang sarili, hindi niya naman lubos akalain na ganito pala ka nakakapagod ang bonding na gusto ni Maeve, kung puwede lang sana siyang tumanggi rito edi sana ginawa niya na pero hindi talaga puwede.

Napatingin si Khyzer sa kulay kahel na kalangitan at napakagandang papalubog na araw na makikita dito sa tuktok ng Mount Kitanglad sa probinsya ng Bukidnon.

Hindi lubos maisip ni Khyzer kung bakit dito mismo sa bundok gustong pumunta ni Maeve para lang manood ng sunset, eh puwede namang sa beach nalang para hindi na sila mahirapang umakyat ng napakataas para lang makita ang papalubog na araw.

Bumuntong-hininga siya at nagsimula ulit maglakad para habulin si Maeve na tumatakbo patungo sa pinakatuktok ng bundok.

Dali-daling naglakad si Khyzer dahil nawawala na sa paniningin niya ang kanyang kaibigan, nag-aalala siya baka may mangyaring masama dito. Ipinagkatiwala pa naman siya ng mga magulang nito na alagaan si Maeve at huwag pabayaan, hindi niya puwedeng biguin iyon dahil nangako siya.

Halos maghabol ang kanyang hininga at bumilis ang pagpintig ng kanyang puso nang makarating si Khyzer sa tuktok ng Mount Kitanglad. Napatigil siya sa paglalakad nang makita niya si Maeve na pasimpleng nakaupo damuhan habang tahimik na pinagmamasdan ang magandang tanawin na nasa kanilang harapan.

Nasa tuktok na sila ng bundok, wala masyadong tao dahil magsasara na ang pasyalan sa loob ng iilang oras pero humiling si Khyzer sa kanyang magulang na pakiusapan ang namumuno sa pasyalang ito na pagbigyan silang makita ang sunset ngayong hapon.

Lumalalim ang bawat paghinga ni Khyzer habang dahan-dahan itong naglalakad patungo kay Maeve. Maingat niyang inilapag ang basket at kumuha siya ng manipis na lampin upang gamitin ito bilang kanilang upuan habang kumakain. Maingat niya itong ibinuklad at inasikaso without disturbing Maeve.

Maeve prefers to watch the sunset alone, and Khyzer is still perplexed as to why Maeve invited him to join her in watching the sunset. For Khyzer, this is both unexpected and suspicious.

But he doesn't think about that anymore; he just wants the woman with him right now to be happy.

Khyzer calmly called Maeve to ask her to sit with him. She turned in her friend's direction and saw a blanket spread out here for a picnic. She didn't even realize that Khyzer was behind her because she was too busy watching the setting sun.

She is used to watching alone, but she invited Khyzer to bond with her today because she wants to be with her friend for the rest of her moments while she is here in Bukidnon.

She thinks this is the perfect timing for them to have a bonding that they are just two. During her nearly two -year stay here in Mindanao, Khyzer was the only friend who endured her even though Maeve had traits that others could not immediately understand. Maeve is crying now because someone still considers her a true friend, because during her eighteen lives here on earth she never really had a true friend who would stay and understand her always. He often gets a friend who always taunts him, doesn't treat him well, and always judges him because of his complicated past.

She's thankful to have Khyzer as her friend. He's listening to her rants,listening to her problems, and Khyzer help her to know herself more. Khyzer help her to find the best version of herself.

Seryoso siyang napatingin sa kaibigan na naghihintay sa kanya na umupo sa ibinuklad niyang lampin, nagtama ang tingin nilang dalawa at hindi inialis ni Maeve ang tingin niya sa kaibigan dahil alam niyang huling pagkakataon na ito.

Napakurap-kurap ang mga mata ni ni Khyzer habang nakatingin sa seryosong modo ng mukha ni Maeve, he's wondering what happened. May mali ba sa mukha niya?. Nailang si Khyzer sa mga titig ni Maeve sa kanya kaya dali-dali siyang nag-iwas ng tingin, hindi niya kayang makipagtitigan kay Maeve ng ganoon katagal.

"Bakit ang bait mo?." Nakangiting tanong ni Maeve sa kanya. Hindi naman makatingin si Khyzer ng diretso at maayos kay Maeve dahil nahihiya siya. Napakunot ang kanyang noo at nagpanggap na lamang siya na hindi apektado sa titig ng kanyang kaibigan, ayaw niyang ipahalata na nagpapanic siya deep inside everytime na tinititigan siya ni Maeve ng seryoso.

Maeve's eyes is rare. She has a deep hazel brown attractive eyes na hindi niya pa nakita sa ibang babae. Hindi niya kayang makipagtitigan sa kanya ng matagal at hindi niya alam kung bakit.

Natawa si Khyzer sa tanong ni Maeve sa kanya dahil ilang beses na niya itong narinig mula kay Maeve. "Bakit? Gusto mo na ba akong maging demonyo?."

Ngumiwi naman siya kay Maeve nang maalala niya kung anong nangyari nong mga panahong unang pagkikita nila. Natawa na lamang si Khyzer dahil hindi niya lubos na akalain na magiging matalik niyang kaibigan ang worst enemy niya noon.

Inirapan siya ni Maeve at tumawa ito ng malakas habang papalapit sa kanya, nagbabanta na naman itong mananapak sa braso niya. Kaagad na lumayo si Khyzer kay Maeve dahil alam niyang mananapak na naman ito sa kanya ng napakalakas. Tuwing kasama niya sa Maeve palaging nabubog ang braso niya.

"Bleh. Kala mo ha." Pang-aasar ni Khyzer sa kanya,sumimangot naman ang mukha nito at padabog na umupo katabi ang basket.

Dahan-dahan namang umupo si Khyzer sa tabi ni Maeve, pareho silang nakatingin sa magandang tanawin na nasa kanilang harapan. Narito sila sa tuktok ng Mount Kitanglad, at nakikita nila ang mala bulak na ulap habang pababa ang pagsikat ng araw. Ang kalangitan ay may kulay ng pinaghalong pula,dilaw at kahel na medyo nahaluan rin ng kulay rosas. Naririnig nilang dalawa ang ingay na dala ng kagubatan at mga ibon, ang ingay na nagpapakalma at gustong-gusto pakinggan ni Maeve sa tuwing sasapit ang hapon.

Unti-unting lumalamig ang simoy ng hangin dahil ilang oras nalang ay didilim na at magpapaalam na ang araw.

Tahimik ang dalawa na pinagmamasdan ang mga bagay-bagay na nasa paligid nila, at pareho silang nakikinig ng musika na nakaugalian na nilang dalawa. They currently playing the song Sunset by Grayson Gibson, the lyrics tells all what he felt right now.

Ngumiti si Khyzer sa kanyang kaibigan at nagbulontaryong ayusin ang buhok nito na nakaharang sa kanyang mukha, he wants to see her cute and innocent face. Ramdam na ramdam ni Khyzer kung gaano kabilis tumibok ang puso niya habang katabi niya ang nag-iisang babaeng naging kaibigan niya.

Hindi niya alam kung ano ang totoong nararamdaman niya ngayon. Magkahalong saya,kaba at pananabik ang nararamdaman niya sa t'wing kasama niya si Maeve. Lumingon siya sa dalaga na tahimik na nanonood sa paglubog ng araw. This woman next to him is so gorgeous even her side profile. Maliit ang mukha nito,mataba ang kanyang mga mapupulang pisngi,may makakapal na kilay at mahabang pilik-mata, and the thing Khyzer like her face the most is she has a cute pointed nose.

Khyzer sighed while listening to the chorus, both of them are watching the beautiful scenery.

Come with me underneath the sunset where we can fly away

And watch everything gets smaller from up there in our space

Come with me underneath the sunset,where there's only room for two

'Cause everyday I'm falling

Im falling more in love with you

He took his glance to his bestfriend,like she is his everything and life.

Falling more in love with you.

"Tinititigan mo na naman ako ha? Baka matunaw ako niyan." Sarkastikong sambit ni Maeve at mahinang natawa, kaagad naman nag-iwas ng tingin si Khyzer at pinigilan ang sarili na huwag matawa sa kanyang ginawa.

"Napapansin ko, parang paminsan-minsan ka ng nagnanakaw ng tingin sa akin. Jusko! Zyxn Khyzer Costavian handa ka bang panagutan ako?." Pagbibirong tanong ni Maeve sa kaibigan kaya biglang nagsungit ang mukha ni Khyzer sa kanya, mukhang hindi nito nagustuhan ang biro niya.

"What the heck are you saying?" Kunot-noong tanong ni Khyzer kay Maeve at bakas sa mukha nito ang pagkairita. Napatawa ng malakas at napangisi ng malapad si Maeve dahil sa inasta ng kaibigan.

"Wala... Wala...pikon ka na namang tarantado ka. Panget mo ka bonding." Natatawang sambit ni Maeve, habang si Khyzer ay seryoso lang na napatingin sa kanya ng masama na para bang gusto ng itapon ang kaibigan sa kung saan.

"Tigilan mo ako sa mga ganyang titig mo Khyzer!. Hindi ako handang magcommit." Natatawang dagdag ni Maeve.

"By the way, the song suit for us but you know Haha we're not lovers."

Sumeryoso ang mukha ni Khyzer at iniiwasan niyang tumingin sa kaibigan, hindi niya alam pero bigla siyang nasaktan sa huling sinabi nito. Napapaisip tuloy siya kung alam na ba ng kaibigan ang totoong nararamdaman niya para rito?. He's silent but he's overthinking what will happen next.

Ikinalma ni Khyzer ang sarili at kumuha nalang ng dried mango sa basket. Binuksan niya ito at nag-abot kay Maeve. "Do you want to eat this?."

Ngumiti si Maeve at tinanggap ang inialok ni Khyzer sa kanya. "Thank you."

Kinakain ni Maeve ang dried mango habang si Khyzer naman ay kumakain ng Lansones, masayang nagk-kuwentuhan ang dalawa habang inaalala ang nangyari sa kanilang dalawa sa loob ng dalawang taong magkasama bilang magkaibigan.

"Alam mo? kung hindi ako lumipat dito sa Bukidnon, siguro naghahanap pa rin ako ng magiging kaibigan sa Manila." Peke ng natawa si Maeve habang nagk-kuwento. Tahimik lamang si Khyzer na nakikinig dito at walang balak na sumapaw.

"K-kasi lahat ng naging kaibigan ko noon, hindi ako tinatrato ng maayos..." Nanginginig ang kanyang boses at pinipigilan niya ang sarili na huwag maluha sa harap ng kaibigan.

"All of them treated me like I'm a trash,unimportant,and it feels like I don't belong to them..." Ngumiti siya ng malapad sa kawalan nang maalala na niya naman ang nangyari sa kanya sa Manila.

"For almost 18 years living in this world, walang tumuring sa akin bilang isang totoong kaibigan." Nakangiting sabi ni Maeve, pero ramdam ni Khyzer na nasasaktan ito.

"Thank you ha?. Sobrang thank you sa inyo."

"Ano ka ba? We're friends, at nandito lang ako palagi sa tabi mo." Nakangiting ani ng binata.

"I was so happy when I realized I had become the person I wished I was last year..." May namumuong butil ng luha sa mga mata ni Maeve, pinipilit niyang ngumiti at huwag umiyak sa harap ng kaibigan

"I've improve a lot of things and I'm so happy I did. Ofcourse I know that this version of me right now is still not the best version of me because I'm still young..." Bumuntong-hininga siya bago nagsalita.

"Marami pa akong pagdadaanan, marami pa akong iiyakang bagay at problema... And I know I've still got a lot of things to change and improve about myself, but there is one thing for sure..." She smiled at him. Tahimik lang si Khyzer at seryosong nakatingin sa naluluhang mata ni Maeve.

"This version of me right now is much better than the version of me last year. T-thank you so much..."

Hindi alam ni Khyzer kung anong mararamdaman niya nang marinig niya ang sinabi ni Maeve, he just smiled at her and nooded.

"I'm thankful na lumipat ako dito sa Mindanao for a while before I go to abroad." Dagdag ni Maeve na ikinataka ni Khyzer.

"Abroad?." Nagtatakang tanong ni Khyzer. Wala namang ikwinento si Maeve tungkol dito.

Ngumuti naman si Maeve habang nakabalot ang magkabila niyang kamay sa pagitan ng kanyang mga binti upang magkadikit ang kanyang mga tuhod.

"Why are you going to abroad? Anong gagawin mo doon?." Halata sa boses ni Khyzer ang magkahalong pag-aalala at kuryosidad. Gusto niyang malaman kung bakit pupunta ang kaibigan doon.