De Zwarte Kost

t met de dag van zijn inscheping zou ophouden, en nog lang daa

r in aantekenend, als iemand voor wie elk ogenblik zijn kostbare bestemming heeft. Toen sprong hij op de postwagen, nam te Bavel de trein voor Gent of voor Brussel en keerde 's avonds terug, overladen met pakken en valiezen, de handen en zakken vol

den, de rug geleund tegen de muur, met hun glas bier of jenever vóór zich, op een tafeltje. Dáár was het dat Massijn nu troonde. Van al het bespottelijke dat eertijds aan hem was, bleef er, in de superiorite

afel tikken om verse glazen te bestellen of hun lange pijpen weer te vullen, en bij die algemene eerbiedige bejegening van de voornaamste ingezetenen der gemeente, voelde zelfs Eulalie haar antipathiek m

.eer ik rijk en ge...ge?erd terug; en dan, als ge mij zo..

te huilen en had

j zult het niet doen. Gij zult ginds in den v

lgd was hij haar i

dan zwa...arte. Gij...ij denkt toch n

minachtend gegrinnik zij

t ik zou proeven va...an wat ze

as Dat?... wat betekenden die zonderlinge woorden?... Maar pl

zich toch gerustgesteld gevoeld, en nu was zij voor hem een paar gebloemde pantoffels aan 't borduren, die hij

nd. Somtijds, midden in een verhaal, bleef hij plotseling stil, het oor gespitst, de hals gerekt, de ogen, onder de neergezakte wenkbr

ar ik meende daar even ee...een vijand

echtopstaande kraag en wollen halsdoek om de keel. En toen die heren half uitgekleed in hun p

een rilling zijn kraag nog hoger zette,-ik heb het alleenlijk zeer ko

galonneerde pet, waarop, van voren, de gouden ster van Congo-Vrijstaat prijkte. En ofschoon dit pak niet bestemd was om in Belgi?, maar wel om in Congoland gedragen te worden, en het weer, door een van die bruuske omslagen waaraan het in deze streken gewoon is, van b

ld met de gedachte van zijn vertrek te verzoenen, en te denken dat wat zij tot dusver als een daad van gekheid beschouwd hadden, werkelijk iets groots en roemruchtigs zou worden. Wat de heren Potvlieghe, Spittael en De Vreught betreft, die vonden bepaald geen woorden meer om hun emotie en bewondering uit te drukken. Beurtelings werd Massijn bij die drie heren, alsook ten huize van nog twee andere voorname dorpsfamilies te dineren gevraagd

t de laatste trein van Brussel terugkerend, in Het huis van Commercie verscheen, deelde hij, bleek van emotie, aan zijn aldaar reeds vergaderde gezellen, de ontzettende tijding mede, dat, op zijn herhaald aandringen, zijn beste vriend

heid, steeg uit de groep der rond hun glazen bier geschaarde do

ij u...uw bovenzaal afstaan voo

kke vrouw, verrukt bij de gedachte hoe zulke plechtigh

... at de zaal die dag schoo...oongemaakt, en voo...oorzien is van een

l goed zijn, antwoordde Eulalie, de

nd Ki...inel per telegram verwittigen da...at wij hem