Cesar Cascabel, Deel 1

n van

r bij zich? Komaan kindere

wat, vader, antwo

e er op gedrukt stonden als randschrift rondom het borstbeeld van een heer in burgerkleeding, met het cijfer 10 zesmaal herhaald in de

daaraan? vr

keer opgehaald, was het

niets me

endal

n

en

og hebben Cesar? vroeg

illen, komen er twee centen te k

l hij een stuk kopergeld, dat hij uit de diepte van een

geltje! riep

wij er! liet

tenmaker te gebruiken. In het geheel had hij twee duizend

lijt aan de goedgeefschheid van jan en alle

en en al de kinderen volgden

en, hernam Cascabel, een mooie brandkast me

Cornelia, altijd een weinig ba

ij kunnen er

trommel niet

n en armbanden in te bewaren. Voor baar geld is eene brandkast noodig of op zijn minst ee

r denk er aan dat ge afdingt! w

g?, dat de reizende familie tot woning diende. Hij stapte de ijzeren trede af die vóór d

jden mantel met nagemaakt marterbont gevoerd en met zijne pelsmuts over de ooren, kon mijnheer Cascabel de koude weinig deren en stapte hij vroolijk voort.

ertellen viel voor in de tw

om tegen de aanvallen der West-Amerikaansche Indianen beveiligd te zijn. Maar nadat de Amerikanen het land van de Mexicanen afgenomen hadden, die te zwak waren om het naar behooren te verdedigen, was er in den toestand van Californi? spoedig verandering gekomen

landen der aarde, die in 1849 Californi? kwamen overstroomen. In dat jaar werden de goudmijnen ontdekt, die een weinig meer naar het noordwesten, op de vlakte van Grass-Valley geleg

ij duizenden werden aangetroffen. Geen gevaar dus dat Cascabel's spaarduitje, in den letterlijken zin van het woord door hem in het zweet zijns aanschijns bijeengebracht en nu met zorg in de zakken van zijnen mantel geborgen, hem onderweg ontstolen kon worden. Om de waarheid te zeggen was het aanschaffen van eene geldkist dan oo

ere huizen, sierlijk en geriefelijk gebouwd, van openbare gebouwen in nieuw-engelschen stijl, van monumentale kerken vooral, door welk een en ander de hoofdplaats van Californi? geheel het voorkomen van eene groote stad heeft. De straten waren vol bedrijvige me

en mededinger van de beroemdste brandkastenmakers der wereld zijne waren te koop bood. Wat in het magazijn van William J. Morlan verkocht werd, had den naam van goe

zich in zijn magazijn toe

begon hij. Ik zou mij wel ee

ende. Was hij niet sedert drie weken de beste straatkunstenaar di

ascabel? nu, daar wensch

doelt g

ist komt koopen, wel eenige zakke

waar zijn, mi

kast wees, die goed op hare plaats geweest zou zijn in het kantoor van de gebroede

bergen. Nu is dat wel mijne kostbaarste bezitting, maar die behoef ik niet achter slot t

illioenen

s ik die heb. Wat ik zoek is een kleine stevige kist, die ik onder m

k voor u, mijn

st wil ik wel hebb

an was niet meer dan een pond of twintig. Van binnen was de kist in laden en loketten ve

estand, waar wij bij den verkoop v

ndien gij ook voor de deugdelijkheid van he

n woord gekozen kan worden, zoodat er bijna vier maal honderd duizend samenvoegingen te bedenken zijn. In den tijd die

Maar wat is de prijs er van? Gij begrijpt dat een geldkist te duur betaald

l. Ik vraag er dan ook niet meer

n, die zes en een halve dollar. Komaan mijnheer Morlan, om zaken te do

gij het zijt, m

kist naar de rollende woning van den kunstenmaker wilde laten brengen, aan

? Een man als ik, die met gewichten van v

egd en gebleven, hoeveel wegen eige

ar vertel het aan niemand

ienden namen de fabrikant en de k

n intocht op het pleintje waar zijn wagen stond. Met niet weinig zel

Casc

de kist open te maken en weer te sluiten. De kleine Sander had er wel in willen kruipen om verstoppertje te

oo iets moois gezien te hebbe

n te maken, zeide hij. Ten minste als het goed

gezag waar niets op te antwoorden viel en met een veelbeteekenend gebaar, w

waar wij als koningen van smullen kunnen! Hier is een dollar waar gij

Maar dat was een van de grappen die hij het liefst u

ht, gevolgd door Kruidnagel met eene groote mand onder

ia, begon Cascabel. Laat o

over

dat ik de kinderen niet vertrouw. Lieve hemel dat zijn engelen, en evenmin om dien onnoozelen Kruid

beste voorkomt, antwoordde Corn

n 't geheel

h n

liefst den naam

at is goed. De

lang! Het moet een naam zijn

ar is even goed zonder R, zou ik denken! Wi

enblik praten, Corn

ls hebt. Maar als wij het er over eens zijn dat wij eene letter uit eenen naam kunn

mijn

tters er van: E L I A. Dat kli

nkt ge he

vinden als uw naam de sluit

t reeds geschreven staat, antwoord

kking zoende zij haar b

ord ELIA niet kende, er nimmer in slagen zou de

n als meloenen, wortelen ter lengte van een halven meter, die met geen andere te vergelijken zijn, was Cascabel gewoon te zeggen, dan met die welke men onderweg uit den grond trekt zonder de moeite te hebben van ze eerst te planten. Voor de d

den reiswagen, gewoonlijk de woonkamer genoemd, waarin eene aangename warmte heerschte tengevolge van het in de aangrenzende ruimte brandende keukenfornuis. De

allen het woord, waarbij hij den plechtigen toon aansloeg

Europa, dat is Frankrijk en het is waarlijk niet te vroeg wanneer wij naar Frankrijk terug verlangen na er zoovele jaren van gescheiden te zijn geweest. Hebben wij in dien tijd fortuin gemaakt? Om de waarheid te zeggen: neen! Intusschen zijn wij eigenaars van een zeker aantal dollars, die in onze geldkist een goed figuur zullen maken

haar dikwijls bewees, als wilde hij zijne dankbaarheid toonen voor de moeite die zij zich gegev

rak hij

en reis! Mogen gunstige wind

n allen voor het laatst uit de heerlijk

hien de opmerking maken dat er na het betalen van o

nste als de plaatskaart op de booten, gevoegd b

ij niet mede! Van Sacramento tot New-York reken ik dat het vervoer ons niets kosten zal, want daar gebruiken wij ons huis op wielen voor. Een honderd of wat m

van zelf, b

r ons zijn, Frankrijk terug t

en; het schoone Frankrijk dat gij eindelijk zult aanschouwen. Welk een geluk, Cornelia, voor u die uit

ar, wat

ger in staat mij hier te houden. Ik wil naar mijn land terug, al moest ik er op mijne handen naar toe loopen. Ik voel dat ik het

niets anders meer dan aan hunnen terugkeer naar Frankrijk. Welk eene zelfv

ij op marsch,

laatste reis niet kunn

maar ééne laatste reis, dat is die waarvoor er van

at wij die reis ondernemen, fortuin gemaakt

en hunne lenigheid verliezen zullen? Kunt gij het u voorstellen dat Jan zijne kunsten als equilibrist verzaken zal; dat Napoleona zal ophouden te dansen op het gespannen koord, met of zonder balanceerstok; dat Sander niet langer gezien zal worden als het toppunt der menschen-piramide, en dat zelfs Kruidnagel niet meer zijn

maken voor de reis, teneinde den volgenden ochtend, zoodra

n dat de vermaarde geldkist op eene veilige plek in

cabel op, kunnen wij dag en

gedachte van u geweest is, Cesar, antwoordde Cornelia. Ik

ouw. Maar als onze ?sok? grooter wordt, ku